Monique (48): “Mijn lichaam was ineens niet meer van mij”

Monique is moeder van twee dochters en werkt als administratief medewerker bij een bouwbedrijf. Ze is nooit écht slank geweest; als kind was ze al mollig en in haar jeugd kreeg ze vaak opmerkingen over haar gewicht. Haar ouders leefden ongezond. De frituur ging regelmatig aan en koken gebeurde met tegenzin. Jaren later leerde Monique zelf koken en vond ze een balans met gezonde voeding en sporten. Ze wist haar gewicht jarenlang stabiel te houden, maar rond haar 45e veranderde alles. 

Mijn energie verdween, mijn humeur schommelde en de weegschaal kroop omhoog. Wat ik ook deed, ik bleef aankomen.

Het begon met slapeloze nachten en zoete trek

“Achteraf begon het waarschijnlijk al rond mijn 45e,” vertelt Monique. “Ik sliep slechter en voelde me sneller geïrriteerd. Mijn lichaam vroeg constant om zoetigheid, iets wat ik vroeger niet had. Omdat ik zo moe was, sloeg ik steeds vaker de sportschool over. Ik dacht dat het vanzelf wel weer beter zou gaan, maar binnen een paar maanden merkte ik dat mijn kleding strakker zat.” 

Monique herinnert zich de schaamte in de paskamer. “Jurken waarin ik me ooit zo vrouwelijk voelde, lieten ineens al mijn onzekerheden zien. Ik keek mezelf niet meer recht aan in de spiegel.” 

Sporten, diëten en toch aankomen

Op een dag kreeg Monique een wake-up call. “Ik had mezelf net zitten volproppen met cheesecake die over was van de verjaardag van mijn dochter. Ik voelde me slap en boos tegelijk. En ineens dacht ik: dit gaat zo niet langer. Ik pakte het sporten weer op, lette streng op mijn voeding en borg de weegschaal op. Ik wilde mezelf 3 maanden geven om resultaat te zien.” 

Maar na die maanden voelde haar kleding alleen maar strakker. “Ik haalde de weegschaal tevoorschijn en zag dat ik 3 kilo was aangekomen. Het voelde alsof al mijn harde werk voor niets was geweest.” 

“Misschien is er iets met je schildklier”

Op advies van haar dochter, die verpleegkundige is, liet Monique haar bloedwaarden controleren. “Ik dacht nog: het zal wel mijn schildklier zijn. Maar alles bleek in orde.” 

Haar huisarts stelde voor om minder koolhydraten te eten en verwees haar door naar een gecombineerde leefstijlinterventie (GLI-traject). “Ik begon vol goede moed en dacht: dit gaat het verschil maken. Maar ondanks al mijn inzet en begeleiding bleef ik aankomen. Over de gehele periode kwam er zo’n 20 kilo bij.” 

Ik deed alles goed, maar mijn lichaam werkte tegen me.

De stap naar medicatie

Toen Monique las over medicatie zoals GLP-1 injecties (semaglutide), besloot ze opnieuw met haar huisarts te praten. “Ze luisterde zonder oordeel en keek samen met mij of ik in aanmerking kwam. Omdat mijn BMI boven de 30 was, ik al een GLI-traject had gevolgd en de overgang waarschijnlijk een grote rol speelde, mocht ik starten.” 

De eerste weken waren even wennen. “Ik had minder eetlust en voelde me soms misselijk. Voor het eerst in jaren daalde de weegschaal weer. Dit was precies wat ik nodig had.” 

Een nieuw begin

Langzaam maar zeker verloor Monique gewicht. “Na maanden hard werken, medicatie en de steun van mijn huisarts begon ik mezelf weer te herkennen in de spiegel. Mijn energie kwam terug, ik kreeg weer zin om leuke dingen te doen én om intiem te zijn met mijn man. Niet omdat ik mooi wilde zijn voor hem, maar omdat ik me weer mooi voelde voor mezelf.”

Monique’s tip voor andere vrouwen

“Wees niet te streng voor jezelf en zoek hulp als het niet lukt. Je hoeft dit niet alleen te doen.”

Als je, net als Monique, wil kijken of je in aanmerking komt voor een Gecombineerde Leefstijlinterventie (GLI), kun je dat hier bekijken. Past dit niet bij jouw situatie, dan zijn er ook andere behandelmogelijkheden die je via ons kunt aanvragen.

Tips en advies